Αγάπη αληθινή σε χούφτα παιδική
σε δυο μάτια που τα μάτια σου κοιτάνε
και μεγαλώνει σαν το δέντρο η ζωή
κι οι ρίζες του για πάντα σε κρατούν στη γη
κι όλα τα πουλιά μου γύρω σου πετάνε
Τι θέλουνε και την σκιά σου τριγυρνάνε;
Πρέπει για πάντα να χαθούν μες στη σιωπή
να κάψει ο ήλιος τα φτερά και τη ντροπή
να μην μπορούν πια κοντά σου να γυρνάνε
δεν έχουν θέση στη δική σου τη ζωή...
Αγάπη αληθινή, ζωή πραγματική
κι ένα αστέρι που τον κόσμο σου φωτίζει
κι εγώ μια γη που δίχως φως στέκει σκυφτή
κι από τον άξονα της γύρω που γυρίζει
Είδα στα μάτια σου και στο χαμόγελο σου
τι θέα βλέπεις από το παράθυρό σου
και πως στον κήπο σου τον τόσο ανθισμένο
δεν έχει θέση ένα ρόδο μαραμένο...