Πόσα δάκρυα; Πόσα δάκρυα;
Στη κιθάρα μου κοιτάνε;
Όταν τα μάτια σου, άχ, τα μάτια σου
Με τόση πίκρα με κοιτάνε.
Πώς, πες μου, πώς;
Άχ, πες μου πώς;
Το καταφέραμε εμείς τόσο σκοτάδι;
Κι ένα πρωί του χρόνου, ο σταυρός
Μας άφησε του πόνου το σημάδι.

Αφήνω πίσω μου το μαύρο χρόνο
Μακάρι να τον άφηνες κι εσύ
Με πόσα δάκρυα να σου τραγουδήσω;
Εκείνο το κορίτσι που σ' αγάπησε πολύ.

Ήρθ' η άνοιξη, άγρια άνοιξη
Κι ο ήλιος μοιάζει σκοτωμένος
Δεν τον άντεξες, τον παράτησες
Στο ψέμα να αχνίζει λυπημένος.
Πες μου γιατί; Να θες εσύ;
Να ταξιδέψεις τη ζωή
Μ' ένα καράβι τσακισμένο;
Και οι Ερινύες φυσούν το μωβ πανί
Κι εσύ παιδί που τρέχεις τρομαγμένο.

Αφήνω πίσω μου το μαύρο χρόνο
Μακάρι να τον άφηνες κι εσύ
Με πόσα χρώματα να σου ζωγραφίσω;
Εκείνο το κορίτσι που σ' αγάπησε πολύ.

που σ' αγάπησε πολύ...
που σ' αγάπησε πολύ...