Μπλεγμένος και γερμένος σ' ένα πέλαγο βαθύ
πότε γελάει η καρδιά μου, πότε πάει να κοιμηθεί,
τόσο ερωτευμένος μα και τόσο μοναχός
τα μάτια έχω σφαλίσει μα με πλημμυρίζει φως
μπλεγμένος και γερμένος σ' ένα πέλαγο βαθύ
και συ να μου γελάς με ηδονή

Δυο μάτια που είδαν τόσα, μια ψυχή που ΄ναι μωρό
γι' αυτό και με τον κόσμο να τα βάλω δε μπορώ
παρέες και αγάπες, πότε φίλοι πότε εχθροί
στολίζουν τη ζωή μου, με γεμίζουν ενοχή,
δίπλα μου η αμαρτία, η ζωή μου η μισή
μα και δυο χείλη σαν παλιό κρασί