Από παιδί μεγάλωνα με ξένα ιδανικά
έθαβα μέσα μου βαθιά το τέρμα οριστικά
με την ψυχή μου μάλωνα μεγάλωνα

Από παιδί τον θάνατο με μάθαν να αψηφώ
τον αντικαταστάτη του να έχω για αδερφό
που γνώρισαν και πρόδωσαν και δώρισαν

Από παιδί με μάθανε να κάνω το σωστό
να μη ρισκάρω στη ζωή να ζω με ποσοστό
δεν ήξερα τι άκουσα κι υπάκουσα

Μα κάποτε κατάλαβα ποιος είμαι τι ζήτω
άνοιξα διάπλατα φτερά κι άρχισα να πετώ
την πρώτη που ζορίστηκα τσακιστηκα
τη δευτερη το έψαξα και έκλαψα
όχι που δεν πετώ μα για ότι πέταξα