Αθήνα ώρα δώδεκα
στους δρόμους είμαι μόνος, τα έχω εγώ χαμένα
μετά από αυτό το χωρισμό σκέφτομαι μόνο εσένα.

Αθήνα ώρα μια, ελπίδα πια καμία
διέξοδος στο πουθενά, διέξοδος καμία.
Αθήνα ώρα δυο
μόνος, βροχή και κρύο

Στο φως της αστραπής,
στο φως της αστραπής
όταν ενώθηκαν τα χείλη
θεέ μου δεν είναι δυνατόν
κι όμως είναι εκείνη.

Στο φως της αστραπής τέλειωσε τη ζωή μου
εκείνη σ’ άλλον δόθηκε δεν είναι πια δική μου.
Για ποιον να ζω, για ποιον να συνεχίσω
τον κύκλο της ζωής μου απόψε εγώ θα κλείσω.

Στο φως της αστραπής,
στο φως της αστραπής
όταν ενώθηκαν τα χείλη
θεέ μου δεν είναι δυνατόν
κι όμως είναι εκείνη.

Στο φως της αστραπής τέλειωσε τη ζωή μου
εκείνη σ’ άλλον δόθηκε δεν είναι πια δική μου.
Για ποιον να ζω, για ποιον να συνεχίσω
τον κύκλο της ζωής μου απόψε εγώ θα κλείσω.

Στεφάνι έπλεξε η βροχή
από τα φύλλα τα πεσμένα
βροχή και αίμα αγάπη μου
θα σου θυμίζουν εμένα.

Αθήνα ώρα μηδέν.