Αλήθεια πόνεσες ποτέ αναρωτήθηκες
η λέξη σ’ αγαπώ πόσο βαραίνει.
Αλήθεια πες μου εσύ πια δεν κουράστηκες
στα χέρια σου η αγάπη να πεθαίνει.

Αλήθεια πόνεσες ποτέ αναρωτήθηκες
έχει άραγε ψυχή αυτό το σώμα,
δεν σε σταμάτησε ποτέ καμιά συνείδηση
και μια αγάπη που κύλησες στο χώμα.

Πάρε, πάρε την άδεια την καρδιά σου
πάρε τα ψεύτικα όνειρα σου και ζήσε όπως θες εσύ.
Πάρε, πάρε την άδεια την καρδιά σου
και την απρόσωπη σκιά σου, φύγε πριν έρθει το πρωί.

Αλήθεια πόνεσες ποτέ αναρωτήθηκες
πως καίνε δυο δάκρυα στα μάτια.
Εσύ ανθρώπων όνειρα πέταξες από ψηλά
και τα ‘κανες κομμάτια.

Αλήθεια πόνεσες ποτέ αναρωτήθηκες
πως είναι στην καρδιά σου να χαράζεις
ανθρώπων εσύ που δεν αγάπησες
και πάντα παίρνεις πίσω ότι βάζεις.

Πάρε, πάρε την άδεια την καρδιά σου
πάρε τα ψεύτικα όνειρα σου και ζήσε όπως θες εσύ.
Πάρε, πάρε την άδεια την καρδιά σου
και την απρόσωπη σκιά σου, φύγε πριν έρθει το πρωί.