Κορμιά σα δέντρα, δάση ανθρώπινα
είναι επικίνδυνα εδώ και να προσέχεις
κρασί κερνούσες, φαρμάκι το πινα
ν' άλλάξουμε κουβέντα θα σου πρότεινα.

Άντε και βίβα άντε και γεια μας
οι πίκρες πνίγουνε πάντα τη χαρά μας
για τις ζωές μας που ξεριζώθηκαν
για κείνους που κι αν έπεσαν σηκώθηκαν.

Θάλασσες μάτια, ποτάμια βλέμματα
κόντρα στο ρεύμα είναι πάντα πιο ωραια
με τα όνειρά μας σπαρμένα στρέμματα
κι η ώχρα απ΄τα ηλιοβασιλέματα.