Μες στης νύχτας τα σκοτάδια
με το βήμα μου τ’ αργό,
που πηγαίνω δεν γνωρίζω
σε θυμάμαι και δακρύζω
σε θυμάμαι και πονώ.

Μες στης νύχτας τα σκοτάδια
με το βήμα μου τ’ αργό.

Αχ απόψε που σε θέλω
σε ποια να ‘σαι αγκαλιά,
μα εγώ που σε λατρεύω
στα σκοτάδια σε γυρεύω
με τη θλίψη στην καρδιά.

Αχ απόψε που σε θέλω
σε ποια να ‘σαι αγκαλιά.

Μες στης νύχτας τα σκοτάδια
να μπορούσες να με δεις,
για να δουν τα δυο σου μάτια
της καρδιά μου τα κομμάτια
κι ίσως να με λυπηθείς.

Μες στης νύχτας τα σκοτάδια
να μπορούσες να με δεις.