Μια Ανάσταση, ένα Πάσχα, βρήκα μέσα μου ένα θαύμα
δεν θυμάμαι αφορμή, δεν υπήρξε η αιτία
ήμουν η Αναστασία και την άλλη τη στιγμή
όταν βρέθηκα στο πάλκο γίναν μέσα μου σμπαράλια

Και θυμήθηκα τη μάνα, που ΄παιζε το ακορντεόν
το μοτίβο των παλιών μέσα μου να ταξιδεύει
αναμμένη μου λαμπάδα και μυρίζει θυμιατό
απ' τα χείλη των γκρεμών ως τη Βόρεια Ελλάδα

Και παίζω στην παράσταση, σιγά την επανάσταση
μα αρπάζει μια πυρκαγιά στα μέσα μου λιβάδια
και ας καίγομαι συθέμελα, τα λόγια μου τα ανέμελα
ένα αεράκι μυστικό που με ξυπνάει τα βράδια

Ήρθα στους καπνούς της πόλης απ' το χρώμα του χιονιού
και έγινα λαχειοπώλης στα τραγούδια του ουρανού*
έχω μέσα μου τη Δράμα και ένα άβγαλτο παιδί
παίζει έξω στην αυλή και μετράει όλα τα άστρα**

Λατέρνα και φιλότιμο, που πήγε το πρωτότυπο
συναίσθημα, το αίσθημα που έψαχνα να ζήσω
εκεί στο ρεμπετάδικο, το έζησα το άδικο
μα όμως πήγα απ' τη μεριά που γέρνει το πιο δίκαιο

Και παίζω στην παράσταση, σιγά την επανάσταση
μα αρπάζει μια πυρκαγιά στα μέσα μου λιβάδια
και ας καίγομαι συθέμελα, τα λόγια μου τα ανέμελα
ένα αεράκι μυστικό που με ξυπνάει τα βράδια