Εν ώρα αλίχνιστη
Σπέρματα αλλοφροσύνης
Σε κορώνας κορυφή
Αναμαλλιάζουν
Την αθανασία.
Αλλόκοτη παρωδία
Σα να περπάτησε στον αέρα.
Νεκρά ή ασήμαντα υπολείμματα
Δεν εγνώρισες.
Ένας κόσμος καμωμένος
Να κλοτσά την πρώτη
Φευγαλέα ματιά
Σ’ ένα πέτρινο κελάρι.
Έρωτας μιας απάτης
Στέκει βουβός κήρυκας
Στο ποτάμι της λύτρωσης.
Γυναίκα ωχρή
Στα χέρια σου φύτρωσαν
Αγριολούλουδα λαχτάρας.
Κρυμμένα στο σώμα σου
Σμήνη από σκνίπες
Που κρύβουν τον ήλιο.
Σκεπάζουν τα πάντα.
Εκτός από ένα αστέρι
Που πέφτει πάνω
Σε μια ακόμα φωτεινή σφαίρα
Σε ένα υψηλό φρόνημα
Σε μια Οφηλία.