Ένα κρίνο
Τσαλακώνει
Της κάμαράς σου
Τον νυχτερινό εφιάλτη.
Οι θύρες ανοιχτές.
Βεγγαλικά πόθων
Σερβίρουν Campari βαθυκόκκινο
Σε καλοκαιρινά ακορντεόν.
Μια δροσερή αύρα
Ατενίζει το ολοκαύτωμα
Της δεισιδαιμονίας.
Στο νεκροταφείο των τύμβων
Αόρατοι ερημίτες
Κουβαλούν στους ώμους
Ύδωρ αμύθητο.
Οι πύλες ανοιχτές.
Λιβάδι ολομόναχο
Στην κλίνη σου
Δεν πλάγιασε ποτέ
Οργής ιδρώτας.
Αποκρυπτογράφηση
Των συγγραμμάτων της αφής.
Μέγα ειδύλλιο
Μιας ειμαρμένης
Που χάνεται
Και πάντα επιστρέφει.