Εμείς, τ'ανόητα πουλιά, με τη βραχνή λαλιά,
με ψωριασμένα τα φτερά, ψαλιδισμένη ουρά,
μια νύχτα χειμωνιάτικη, χωρίς να λογαριάσουμε,
κατάμονοι, κινήσαμε στα σύννεφα να φτάσουμε.

Μες στην τρελή αστροφεγγιά, κάποια φωνή στριγγιά,
τόσο βαριά, τόσο βαριά, του αδέσποτου βοριά,
μας τρόμαξε κάποια στιγμή που λίγο προχωρήσαμε,
κι έτσι τ'αγαπημένο μας ταξίδι παρατήσαμε.