Δεν ήρθε ένα απόγευμα
που να μη γίνει βράδυ,
δεν ήρθε κι ένας έρωτας
που να μη πληγωθεί.

Να τρέξει δάκρυ απ’ τη χαρά
και αίμα απ’ το χάδι,
βροχή απ’ άγριο σύννεφο
για να ταπεινωθεί.

Δεν ήρθε κι ένα όνειρο ποτέ να μη τελειώσει,
ζωή που χαραμίστηκε και να δικαιωθεί.
Να γίνει ο κόσμος άνοιξη και χιόνι που θα λιώσει
το πιο ωραίο τίποτα να ξαναγεννηθεί.

Δεν ήρθε κι ένα απόγευμα
που να μη γίνει βράδυ,
λουλούδι κατακόκκινο
που να μη μαραθεί.

Και χρόνος που δεν άφησε
ένα κρυφό σημάδι
στης μνήμης μέσα τη καρδιά
βαθειά να χαραχτεί.

Δεν ήρθε κι ένα όνειρο ποτέ να μη τελειώσει,
ζωή που χαραμίστηκε και να δικαιωθεί.
Να γίνει ο κόσμος άνοιξη και χιόνι που θα λιώσει
το πιο ωραίο τίποτα να ξαναγεννηθεί.