Στον ουρανό σταθήκαν οι στιγμές
μια Κυριακή πρωί να ξαποστάσουν
απ’ τον ντουνιά το ψεύτη να κρυφτούν
και μια πλανεύτρα αγάπη να ξεχάσουν

Στο πιο ψηλό της θάλασσας το κύμα
κρυφτήκαν οι καημοί μικροί αντάρτες
ζωσμένοι με του πόθου τις ρωγμές
και βόλια που ξορκίζουν αυταπάτες

Μα εγώ πολύ σε λάτρεψα μικρή
τόσο βαθιά που μόνο ο χρόνος το κατέχει
φυλακισμένος στου σεβντά σου το κελί
νυχτιές πανσέληνου που ο έρωτας αντέχει

Στο όνειρο βλέπω της Γραμβούσας τα στενά
μες τη θαλασσοταραχή που σε τρομάζει
είμαστε λέει σε μια βάρκα αγκαλιά
και μας στριφογυρίζει το μπουγάζι

Ο Ποσειδώνας να διατάζει το βοριά
και μονομιάς τα κύματα να σταματάνε
να μας τραβάνε οι γοργόνες στα ρηχά
και τα θαλασσοπούλια να μας τραγουδάνε

Μα εγώ πολύ σε λάτρεψα μικρή
τόσο βαθιά που μόνο ο χρόνος το κατέχει
φυλακισμένος στου σεβντά σου το κελί
νυχτιές πανσέληνου που ο έρωτας αντέχει