Μικρέ φαύλε
μασκαρεμένε ίσκιε
φλέγμα φωνής
κι όσο κι αν προσπαθείς
στο μέλι να χωθείς
άδεια σάρκα όλο το βιός σου.
Νόμιμος διάδοχος
άνθρωπος
γερνούσε κι ακάματος φυλλομετρούσε
τις γραμμές των ερώτων του
τριγυρισμένος από γάτες
και ένα σκύλο δανεικό
όσο και δικό του
φίλος από τα περασμένα
στα τωρινά κι αυτός χωμένος
όπως και οι αχαρτογράφητοι έρωτες
θέλοντας
απαλλαγή από την
λανθασμένη γεωμετρία του εαυτού του.
Οξύς και ευθυτενής
μαδούσε από τα υπολειπόμενα
ευρύχωρη ταυτότητα στα κεφάλαια
εξωτερικεύοντας θρέψη στις λευκές σελίδες
έχοντας το αριστερό του ημισφαίριο
στις έμπιστες γούνες βουτηγμένο
δεδομένο
σταθερής θαλπωρής
από τ’ άτσαλα συναισθήματα γλυτωμός
όταν από κάπου μακριά...
μακριά, σκοτισμένες από ζήλια ψυχές
σε άπειρο βαθμό μεγέθυνσης
χαρακτηριστικό ψυχικό κλίμα της εποχής