Κοιτώ τα χείλη σου φλογισμένα
Κάμαρες τυλιγμένες βογκητά πόνου και έρωτα
Ο κύκλος έκλαψε ακόμα μια φορά
αστάθμητα προσχήματα
υποταγής αναπνοές
Στα ταβάνια ξεχασμένες προσευχές
Ακουμπισμένες χαρωπά ανθισμένες μυγδαλιές
Άσμα παράκλησης για ευτυχία από
τις πολλές
ανοίγει τα παράθυρα
Παλιές εποχές
Νέες εντυπώσεις
Μελωδίες πιάνου σε ένα κόσμο
που εν αγνοία σου αλλάζει
Τρομάζεις ;
Στο αχνό των πετάλων ανορθόγραφες συλλαβές
Τι τα θες !
Υπολείμματα από βαθύτερα νοήματα
έμοιαζαν σ’ αυτά που γύρευες πριν φύγεις
για το χθες.