Συχνά ξεγελάει η βραδύτητα
το βαρύ σύννεφο
Να όμως που ανοίγει
από λέξη σε λέξη
το στενό διάστημα

Δεν κάνει τόσο κρύο
ο πιο βαρύς χειμώνας ήταν άλλος
Μπροστά φεύγει το τέλος
κι αντίθετα στην τάξη
έξω απ’ τον κήπο ανοίγεις
διπλό ρόδο
Της περασμένης ζωής
αμνησίκακο στόμα