Από μένα πιο άτυχος
δεν είναι άλλος κανείς σ’ αυτή τη ζήση.

Ποιος προδόθηκε από εκείνη
που αγάπησε τόσο πολύ σκληρά
και ποιανού καρδιά έκλαψε
σαν τη δική μου καρδιά.

Πως δεν ανοίγει η γη να σε θάψει
αφού την καλή μου καρδιά έχεις κάψει,
που σ’ αγάπησε τρελά.

Η μοίρα μου το ‘χει να με βασανίζει
και πάντα φαρμάκι να με ποτίζει
σε τούτη τη ζωή.

Με πλήγωσε ο κόσμος
μα εσύ που αγαπούσα
με πλήγωσες αχ, πιο πολύ.

Πως δεν ανοίγει η γη να σε θάψει
αφού την καλή μου καρδιά έχεις κάψει,
που σ’ αγάπησε τρελά.

Η μοίρα μου το ‘χει να με βασανίζει
και πάντα φαρμάκι να με ποτίζει
σε τούτη τη ζωή.

Με πλήγωσε ο κόσμος
μα εσύ που αγαπούσα
με πλήγωσες αχ, πιο πολύ.