Άδειοι δρόμοι και βρεγμένοι
δρόμοι της ψυχής
κάτι απόψε με πηγαίνει
ως εκεί που ζεις.

Έχεις φώτα αναμμένα
πρόσωπα σου αγαπημένα
στην αποψινή σου τη γιορτή.
Το ποτήρι σου τσουγκρίζεις
αναμνήσεις μας ξορκίζεις
μα για μένα είσαι μια πληγή.

Σαν και σήμερα γιορτάζεις και δεν είμαι εκεί
χρόνια σου πολλά καρδιά μου σου γράφω σε χαρτί.
Αλλά μάτια θα κοιτάζεις, θα πετάς ψηλά
τώρα που σαι μακριά μου να είσαι πιο καλά.

Μια σταγόνα δάκρυ σβήνω
πάνω στο χαρτί
στο κουδούνι σου τ´ αφήνω
φεύγω στη βροχή.

Έχεις φώτα αναμμένα
πρόσωπα σου αγαπημένα
στην αποψινή σου τη γιορτή.
Το ποτήρι σου τσουγκρίζεις
αναμνήσεις μας ξορκίζεις
μα για μένα είσαι μια πληγή.

Σαν και σήμερα γιορτάζεις και δεν είμαι εκεί
χρόνια σου πολλά καρδιά μου σου γράφω σε χαρτί.
Αλλά μάτια θα κοιτάζεις, θα πετάς ψηλά
τώρα που σαι μακριά μου να είσαι πιο καλά.