Στον αχάριστο τον κόσμο
στη ρημάδα τη ζωή
με τη φτώχεια που με δέρνει
πως να κάνω προκοπή.

Αχ βρε φτώχια κακομοίρα
άσχημα σε δέρνει η μοίρα.

Βλέπω κούρσες να περνάνε
και μου καίγεται η καρδιά
και ξυπόλητα γυρνάνε
τα δικά μου τα παιδιά.

Αχ βρε φτώχια κακομοίρα
άσχημα σε δέρνει η μοίρα.

Μεροδούλι, μεροφάι
απ’ τη μαύρη την αυγή
με ιδρώτα πάντα βρέχω
το πικρό μου το ψωμί.

Αχ βρε φτώχια κακομοίρα
άσχημα σε δέρνει η μοίρα.