Ζωή εν Τάφω, στο τοίχο γράφω, σε ματωμένο σκηνικό.
Φωτιά και πόνος, καθένας μόνος, στου παραλόγου τον γκρεμό.
Ζωή εν Τάφω, τολμώ κι υπάρχω, ντυμένο σκιάχτρο στο χακί,
Σφυρίζουν σφαίρες, νεκρές ημέρες, σειρά ποιος έχει να χαθεί.

Ποιος θα μας σώσει κι όποιος γλυτώσει, στιγμές καλύτερες ας βρει,
Όσα κι αν είδα, υπάρχει ελπίδα, αν κελαηδήσει ένα πουλί.
Ο,τι κι αν γίνει, ένας κι αν μείνει, θ’ αρχίσει η αγάπη να ξυπνά,
Εγώ κι αν λείπω, στον άδειο κήπο, θ’ ανθίσει μια τριανταφυλλιά.

Ζωή εν Τάφω, στο καταγράφω, η μάχη ανθρώπους δεν κοιτά ,
Τους τρώει το χώμα, με άγριο στόμα και λένε «ζήτω» του
φονιά.
Ζωή εν Τάφω, το υπογράφω κι αν είναι ο λόγος μου σκληρός,
Συγχώρεσε με κι ανάστησε με, να βγω από μέσα ζωντανός.

Ποιος θα μας σώσει κι όποιος γλυτώσει, στιγμές καλύτερες ας βρει,
Όσα κι αν είδα, υπάρχει ελπίδα, αν κελαηδήσει ένα πουλί.
Ο,τι κι αν γίνει, ένας κι αν μείνει, θ’ αρχίσει η αγάπη να ξυπνά,
Εγώ κι αν λείπω, στον άδειο κήπο, θ’ ανθίσει μια τριανταφυλλιά.