Καπετάνιε, καπετάνιε,
καπετάνιε, καπετάνιε
στάσου λίγο μη σαλπάρεις
ένα γράμμα μου να πάρεις, θλιβερό.

Παρ’ το να το δώσεις
μια και θ’ ανταμώσεις
τον ξενιτεμένο π’ αγαπώ.

Σαν λουλούδι μαραμένο,
σαν λουλούδι μαραμένο
έχει γίνει η καρδιά μου
κι όσο λείπει μακριά μου θα πονώ.

Μέρα νύχτα κλαίω
και δεν υποφέρω
το σκληρό, το μαύρο χωρισμό.

Καπετάνιε, καπετάνιε,
καπετάνιε, καπετάνιε
παρ’ το γράμμα να το δώσεις
μια και ξέρεις κι έχεις νιώσει χωρισμό.

Παρ’ το να το δώσεις
μια και θ’ ανταμώσεις
τον ξενιτεμένο π’ αγαπώ.