Ήρθες στον κόσμο σαν χαμένη αίσθηση
σαν απολίθωμα απ΄τα βάθη της Αβύσσου
σαν από λάθος στην μεγάλη έκρηξη
σαν το ρετάλι ενός χαμένου Παραδείσου

Κι έμεινες πάντα μια ψυχή περιπλανώμενη
μέσα σε θάλασσες, σε κάμπους, σε λουλούδια
κάθε σου μέρα πυρπολούσε την επόμενη
και τις αλήθειες σου τις έκανες τραγούδια

Ρεφρέν:
Της Γης η σφαίρα τον παλμό σου δεν τον χώρεσε
και τώρα πάλλεται σε άλλους Γαλαξίες,
εκεί που χέρι ανθρώπινο δεν μπόρεσε
να καλουπώσει αισθήματα κι αξίες.

Όλη η ζωή σου σαν μια φλόγα πέρασε
κι όπως στον διάβα σου καιγόταν το κορμί σου
σαν κάποιο άστρο μακρινό που γέρασε
έψαχνες σώμα να στεγάσεις την ψυχή σου

Κι είπες μια νύχτα παγερά με λόγο αμύρωτο
η περιπλάνηση στη Γη εδώ τελειώνει
κι έμεινε πάντα το όνειρό σου το ανεκπλήρωτο
ένα αποτύπωμα επάνω στην αγχόνη...

Ρεφρέν:
Της Γης η σφαίρα τον παλμό σου δεν τον χώρεσε
και τώρα πάλλεται σε άλλους Γαλαξίες,
εκεί που χέρι ανθρώπινο δεν μπόρεσε
να καλουπώσει αισθήματα κι αξίες.