Είμαι αλήτης, δεν έχω σπίτι
μα δεν φταίω εγώ για αυτό,
δεν εγνώρισα μητέρα,
δεν εγνώρισα πατέρα
έτσι ήτανε γραφτό.

Ο ντουνιάς δεν με λυπάται
όπως βλέπω δυστυχώς,
μες σ’ αυτό τον ψεύτη κόσμο
θα πεθάνω μοναχός.

Αδικημένος κατατρεγμένος
με τον πόνο στην καρδιά
όλοι οι καιροί με δέρνουν
που να πάω να κρυφτώ
μες στον άγριο βοριά.

Ο ντουνιάς δεν με λυπάται
όπως βλέπω δυστυχώς,
μες σ’ αυτό τον ψεύτη κόσμο
θα πεθάνω μοναχός.