Το χέρι του πατέρα μου
θυμάμαι
μ’ εμπιστοσύνη αφημένο στο δικό μου
για να περάσουμε το φανάρι
στην πλατεία.
Παιδί αυτός κι εγώ μεγάλη.
Σ’ εκείνη την αμείλικτη
αντιστροφή των ρόλων
που ὁ χρόνος μόνο ξέρει να επιβάλλει.