Έχω αυτόν το χαρακτήρα ανεμοστρόβιλου,
έρχομαι σπίτι για καταστροφή
σκούρα τα πράγματα,
ουρλιάζουν όλοι
βογγητά,
το όνομά μου.

Άπλυτος για μέρες και μέρες
δεν προβλέπεται ύπνος,
μεθυσμένος,
ζω σαν δέντρο
κουρελιασμένος,
μια πεταμένη εφημερίδα,
με όμορφα ψέματα
σκισμένες σελίδες.

Πιάσε μου ένα ποτήρι ουίσκι,
πες μου πως ήταν η μέρα σου
λες και με νοιάζει
το έχω αποφασίσει,
θέλω να είμαι ηλίθιος
εγωιστής,
έτσι θα ζήσω
κι άμα σ’ αρέσει.