Σβήνω συνθήματα απ' τους τοίχους
με των περιστεριών τους ήχους
και με της μέλισσας κεντρί,
στο όνειρο θυσία
ζητώ και πάλι επί γής,
καρδιά κι ευαισθησία (δις)

Κι αύριο Αννα για πάντα
μα τους Αγίους Σαράντα
μ΄ ένα ποτάμι στον ώμο
γι άλλη ζωή άλλο κόσμο
Άννα απ' αύριο για πάντα

Είμαι από αίμα κι από δάκρυ
έχω τον Μάη στο κατάρτι
μα όταν το έθνος προδοθεί
Γκεβάρα επαναστάτη
στη θάλασσα μοιάζει χαρτί
που αργά το τρώει το αλάτι (δις)

Και παρακάτω ούτε λέξη
γιατί δεν με λένε Αλέξη
που έφερε χιόνια χαλάζια
και κλαίνε δυό μάτια γαλάζια (δις)

Κι αύριο Αννα για πάντα
μα τους Αγίους Σαράντα
μα τους Αγίους Σαράντα
αύριο Αννα για πάντα
Άννα απ' αύριο για πάντα