∆ε λέω για τα φύλλα µου ή τα πυκνά κλαδιά µου,
τσι κλώνους µου τσι γυριστούς ή για παχύν αέρα,
δε λέω για το µπόι µου γιατί ψηλά δε φτάνω
κι ούδ' ο καρπός µου τρώγεται ή σε τραπέζι µπαίνει.
Μ’ αν χειµωνιάσει πρώιµα και βρέξει οχτωβριάδες
και ξαναβρέξει δυο και τρεις και σύρουνε λαγκάδια
και κατεβούνε ποταµοί κι ανοίξουνε πασπάρια
και ποτιστούνε τ’ άγγριγια και δροσερέψει ο τόπος,
ετότες ανε θέλετε να 'ρθείτε να µε δείτε
κι αν έχει αλλού ποθές δεντρό πιο 'µορφοστολισµένο,
τότες κι εγώ µαραίνοµαι κι απού τον πάτο πάω.