Σώμα δανεικό, σπίτι ψεύτικο
με μαύρους κύκλους απ’ το Rock στο ρεμπέτικο.
Βάζω τα κλάματα κι ως τα χαράματα
ψάχνω για θαύματα, χάλια τα πράγματα.

Σώμα Δ.Χ., σπίτι εργένικο
στον αμανέ μου τον Blues, τον αρμένικο,
Κλειστά παράθυρα, φτερά ανάπηρα
σε μια άγκυρα δράμα και σάτιρα.

Δεν υπάρχει Θεός, μάλλον πέθανε
κι αν υπήρξε ποτέ μας την έκανε.
Μας παράτησε να ‘ναι πιο άνετος
ή κάπου θα ‘ναι κλεισμένος τρελός.

Δεν υπάρχει Θεός κι ούτε νοιάζεται
που ένας κόσμος στα δύο μοιράζεται.
Κι αν υπάρχει Θεός, είναι άθεος
και μας δουλεύει από πάνω εντελώς.

Βλέμμα αερικό για τρελάδικο
ο λευκός με το αίμα, το μαύρικο.
Σκληρός κι απόκληρος να τρέμω ολόκληρος
μη σου φανώ πάλι λίγος ή πρόχειρος.

Λάθη παιδικά σου αφέθηκα
γαμώ το κέρατο μου βαρέθηκα.
Να είσαι η τέλεια σαν μεταμέλεια
πριν τη συντέλεια γελοία αφέλεια.

Δεν υπάρχει Θεός, μάλλον πέθανε
κι αν υπήρξε ποτέ μας την έκανε.
Μας παράτησε να ‘ναι πιο άνετος
ή κάπου θα ‘ναι κλεισμένος τρελός.

Δεν υπάρχει Θεός κι ούτε νοιάζεται
που ένας κόσμος στα δύο μοιράζεται.
Κι αν υπάρχει Θεός, είναι άθεος
και μας δουλεύει από πάνω εντελώς.