Η γλώσσα των ματιών που μίλησε κι απόψε
η νύχτα είναι σκληρή τις αναμνήσεις διώξε.
Τα χείλη αλμυρά κυλάνε στο λαιμό μου
στις φλέβες σταθερά μετράνε το σφυγμό μου.

Με σένα μέσα μου ο κόσμος ξαναρχίζει
μέσα στα κύματα πεθαίνω και γεννιέμαι.
Σαν μια χώρα που τη γη της δεν ορίζει
σου παραδίνομαι κι απάνω σου κρατιέμαι.

Η γλώσσα της σιωπής μας άγγιξε στο βάθος
μα πρέπει να το πεις αν θες να δεις το πάθος.
Τα μάτια αιχμηρά τραβάνε σαν μαγνήτες
της γης τα μυστικά σε μια βραδιά μου είπες.

Με σένα μέσα μου ο κόσμος ξαναρχίζει
μέσα στα κύματα πεθαίνω και γεννιέμαι.
Σαν μια χώρα που τη γη της δεν ορίζει
σου παραδίνομαι κι απάνω σου κρατιέμαι.