Περιμετρικά της πόλης, δίπλα στα ρυμουλκά
ο παλμός των φώτων κυλάει μες στις φλέβες
σκιαγραφώντας εκείνο το περίγραμμα
που ανασαίνει μόνο την πρόστυχη αιθάλη

Χτυπούν τις σύριγγες προκαλώντας
στα δάχτυλα μικρές συσπάσεις,
γαντζώνονται κρατώντας όρθιους
τους φθαρμένους τοίχους
σαν ύμνος μιας ματαίωσης
στο παγερό κατώφλι του θανάτου

Οι ανοιχτές πληγές είχαν το όνομα που
τους έδωσαν οι άγγελοι της πείνας,
όνομα ενοίκων μιας συνήθειας
τον θάνατο οσμίζεται
στις φλογισμένες σάρκες

Τη λύτρωση ζητώ στη νύχτα,
κατάπληκτος που ακόμη κρύβω
το φως των ημερών μέσα στα συρτάρια