Θα παρουσιαζόμουν καθυστερημένος πάντα στις γιορτές σας

όσο θα βαριόμουν να επιλέξω την πιο αταίριαστη γραβάτα

ανάλογα με την περίσταση εκείνων που τραγουδούν για

τους έρωτες κλεισμένους σε συλλεκτικά σπιρτόκουτα

-σε τιμή ευκαιρίας αρκεί να έχουν την Μέριλιν Μονρόε επάνω-

δίπλα σε τσαλακωμένα πακέτα τσιγάρων αφημένα σε γραφεία

φιλτραρισμένων υπαλλήλων αποτυπώνοντας τις ίδιες απαντήσεις

αρκεί να μην ξεμείνουν ούτε μια στιγμή από κερδοφόρο σάλιο ή

την πιο μυστήρια λέξη που θα φαντάζονταν μόνο και μόνο

για μια ευκαιρία εντυπωσιασμού σαν σχόλιο δύσκαμπτο

κάθε απαιτητικής περίστασης σε λεπτούς χειρισμούς

χωρίς καμιά ιδέα φαντασίας κολλημένης σε υδρορροές

σκουριασμένες σε περιβάλλον λουστραρισμένης ευδαιμονίας.



Είναι όμως ακόμη πρωί με την άγρια γενειάδα ενός ήλιου

ανάμεσα από πέργολες με βουκαμβίλιες ξετρυπώνοντας

χθεσινοβραδινά φιλιά μπλεγμένα σε εσώρουχα που

νόμιζα πως όλα θα ήταν αρκετά για εκείνη τη στιγμή

με τις κούπες να τρεκλίζουν ακόμη σαν φυσαλίδες

ξεπηδώντας μέσα από μπαμπού καρέκλες χαρούμενες για

την σπουδαία ανακάλυψη να κάνεις τη δουλειά σου ήρεμα

διορθώνοντας με σχιζοφρενείς κινήσεις πάνω στο χαλί

του ύπνου αραδιασμένα γράμματα που γλιστρούν επίμονα

ασθμαίνοντας στα αχνισμένα τζάμια της κουζίνας

επιδεικνύοντας την επιβεβλημένη αποξένωση

σε καιρούς εξεύρεσης θεών εξαιρετικά καλόβολων απέναντι

στο ευμετάβλητο επενδύσεων υψηλής κερδοφορίας.