Έξω βρέχει, τι να τρέχει
κι έχεις φύγει μακριά,
νύχτα πάλι το μπουκάλι
έχει αδειάσει ξανά.

Πάλι μονάχη μου πίνω
πάλι κομμάτια θα γίνω,
στον εαυτό μου ξεσπάω
και ότι βρίσκω το σπάω.

Δεν αντέχω, βγαίνω έξω
για να νιώσω καλά
μου τη δίνει που ‘χεις φύγει
γύρνα πίσω ξανά.

Πάλι μονάχη μου πίνω
πάλι κομμάτια θα γίνω,
στον εαυτό μου ξεσπάω
και ότι βρίσκω το σπάω.