Σκύψε αν μπορείς
στο βυθό του αιώνα
και άγγιξε
το λιγνό φως που αντέχει ακόμη
στην κόρη των ματιών της

Ατένισε
το γλαυκό διάστημα
τη δροσιά που αναβλύζει
από το μοναχικό κορμί

Σβήσε αν μπορείς
το όνομά σου από το αρχαίο κοχύλι
και γράψε το δικό της
στο λείο εσωτερικό

Ή πιο σωστά
ζωγράφισε με πορφύρα
το ένα πλάι στο άλλο
και βάλτο στα μαλλιά της

Τώρα που έρχεται
τώρα που είναι πια η Ερχομένη

Μη σε τυραννήσουν ξανά οι ερρινύες