Νόμισα πως είδα ν’ ανοιγοκλείνει τα μάτια.
Καθότανε στη θέση που του πρότεινε ο γλύπτης
δίπλα στα νούφαρα, στην ανατολική γωνία της λίμνης
ώστε οι πρώτες αχτίδες του ήλιου να του φιλούν τα μάτια.

Μπήκε το καλοκαίρι.
Σύννεφα στριμώχνονται γύρω από τον ήλιο
κι η γη παραμένει νωπή κάτω από το άγριο χορτάρι.
Χτες το απόγεμα γυρνώντας από το πάρκο Worlitz
στην κορυφή ενός ψηλού στύλου είδα έναν πελαργό
να στέκεται μες στην τεράστια φωλιά του.
Το ανάστημά του ταλαντευόταν κάτω από τον ουρανό
μα δεν έχανε την ισορροπία του.
Εκεί πάνω είχε τον απόλυτο έλεγχο της ζωής και του θανάτου.

0 ελεύθερος πελαργός και τα μαρμάρινα μάτια
τρύπωσαν μέσα μου, σαν σκίρτημα έκπληξης.
Από τότε με ακολουθούν με το ίδιο πάθος
όπως εσύ…