Κάποτε
τρεις εποχές θα ψάλλω
περιζωσμένη πάγο
και φωτιά
κι απ’ τους θεούς
κύμβαλα χαλκοπάρια τ’ ανέμου

Η μια,
κόρη βαρύτονη του σώματος
με την οργή λυμένη

Η δεύτερη,
παρθένα ακροχορεύτρια
στ’ αριστερά κρατώντας μου τα νώτα

Κι η τρίτη
πιο κακότροπη
ίσως και πιο θλιμμένη

Γιατί σε τρέμω δαίμονα
τριγύρω μου φθινόπωρα
εσέ
αγροίκε άντρα