Έπεα πτερόεντα είν’ οι ζωές μας
Έπεα πτερόεντα είν’ οι ψυχές μας

Έπεα πτερόεντα οι ιδέες μας
Έπεα πτερόεντα οι αντοχές μας.

Σε κινούμενη άμμο το παρόν μας
Αβυσσαλέο βάραθρο τα μελλούμενά μας

Όλα παρασέρνονται
Φύλλα σωρός υπερίπτανται
στο σήκωμα τ’ αγέρα.

Πού χαθήκαν οι σταθερές,
οι σιγουριές, τα πρέπει;

Ξανάρχεται η ζωή
στα μάτια ενός παιδιού'
ατενίζει θαρρετά απ’ το γυαλί του παγκόσμιου χωριού
και λέει: εγώ είμαι η ζωή,
κάντε καλλίτερο το τώρα μου,
μη μου κλέβετε το αύριο.
Δεν καταλαβαίνει από έπεα πτερόεντα

Μας πρόλαβε στο πέταγμα
και σκάσαμε καταγής στο χτες.
Χωρίς φτερά και πόρους.
Η πίκρα είναι πολλαπλή.