Πάρα πολύ μου άρεσες στον κήπο όταν σε είδα
Το ντύσιμό σου, το κορμί, τα χείλη, τα μαλλιά σου,
κοιτάχτηκα στα μάτια σου, πήρα το μήνυμά σου.

Που τύχη να σε ξαναδώ, μες το μυαλό μου είπα.
Πως να γεμίσω το κενό, να κλείσω αυτή τη τρύπα?
Ο δρόμος με οδήγησε εκεί πάλι ξανά
με σκέψεις που γυρίζανε περπάταγα αργά.

Μόνο ο Θεός ξέρει γιατί η τύχη βοηθάει
τους υποψήφιους εραστές η μοίρα δεν ξεχνάει.
Ήταν εκεί! Με μια γνωστή που γνέφει, με ρωτάει.
Γνωρίζεστε? Και η καρδιά στα στήθια μέσα σπάει.

Τα χέρια μας απλώσαμε, στο άγγιγμα τινάζουν
Ηλεκτρισμός! Και ξέραμε οι μοίρες τι ετοιμάζουν.
Μπλόφες, παιχνίδια, πείσματα και τα φιλιά αρχίζουν,
είναι γλυκά, πολύ γλυκά, τον ουρανό αγγίζουν.

Οι άνθρωποι που στο μυαλό έχουν σκοπούς για άλλους
αν ζευγαρώσουν κάνουνε και οι δυο το ίδιο λάθος.
Ζήσε τη γλύκα μάτια μου και χωρισμούς μεγάλους
δεν φτάνουν μόνο τα φιλιά, ο έρωτας, το πάθος.

Είναι αγάπες έντονες, ίσως γιατί το ξέρεις
ότι πεθαίνουν έφηβες κι’ αφήνουν τα σημάδια.
Όταν αργότερα μιλάς και τ’ όνομα αναφέρεις
κάπου βαθιά μες την καρδιά έχεις μια θέση άδεια.