Μέσα στου Καραβάτζιο τις σκιές
θα ήθελα να κρυφτώ
να μη με συναντούν τα λαμπερά άλλων ζωγράφων
σε μία νότα να ήμουν σφηνωμένος θα το ήθελα
ανάμεσα σε ένα σολ και ένα ντο
σε παρτιτούρα του Αλμπινόνι
να κάνω ένα πέρασμα φρέημ μισό
στο "μακριά απ το αγριεμένο πλήθος"
ξιφομαχώντας με αόρατο εχθρό στα στάχια
ερωτευμένος ως τα μπούνια με τη Τζούλι Κρίστι
θα ήθελα σ ένα ιστιοφόρο να κρυφτώ
που το ζωγράφιζε ο Αιβαζόφσκι
μες σε φουρτουνιασμένες θάλασσες
κι ακόμα να ήμουν άγραφη σελίδα
προσμένοντας στίχους του Μπόρχες
πάνω μου
όπως επίσης και μια σταγόνα από Σανέλ
στον αλαβάστρινο λαιμό της Μέρλυν
το νύχι ενός καλόγερου θα ήθελα να είμαι
που σπρώχνει ένα σκουπιδάκι
στην άκρη των χειλιών μιας Παναγίας
που ζωγράφισε για ενός μοναστηριού το τέμπλο
τέλος θα ήθελα επίσης να είμαι φευγαλέα
η άκρη του δακτύλου ενός πιτσιρικά αναρχικού
που με ακραίο μίσος για δέκα δεύτερα πιέζει
τα όνομα ένα τραπεζίτη στο θυροτηλέφωνο
στη λεωφόρο Αμαλίας
τρεις τα ξημερώματα θα ήθελα...