Ήτανε φωτεινό το καλοκαίρι στο βυθό
κατέβηκες μια νύχτα και μου είπες
μια ιστορία για τον ουρανό
Άφησε μια τσουλήθρα ο φυσητήρας σου
και χύθηκαν στις φλέβες μου
αστέρια και μελτέμια
Οι εισπνοές σου είναι μεγάλες και βαριές
είναι ο ήχος του γαλάζιου
το χαμόγελό σου δεν κουνιέται, δεν αλλάζει
είναι η σιωπή του παφλασμού
Μέσα στις φλέβες σου χορεύει το αίμα σου
μέσα στα μάτια σου κυλά η εικόνα μου
κι ας μονοπωλεί τον τρόπο που συντάσσομαι στο χώρο
τρόμος πουλιού που έχασε το δρόμο
Απόψε έμαθε ότι δεν έχω κάπου να πιαστώ
να φτάσω να χαράξω να κριθώ
απόψε είμαι κιβωτός με αστέρια και μελτέμια
που χρόνια άντεξα να κουβαλώ χωρίς να ξέρω.