Χρόνια πολλά στον Μαλλαρμέ και στις βασιλικές
αξίες του, τις λέξεις. Εκείνος επεσήμανε να είναι
πάντα ολοζώντανες στα κείμενα, να έχουν ίσως
υψωμένες τις γροθιές τα γράμματά τους. Αλλά,
ο σοφός, τις θέλει κι ελαφρές σαν φως, εφόσον
προορίζονται για να γεννήσουν στίχους. «Διότι»,
είπε, «οι λέξεις δε δαμάζονται μόνο από ηχώ».
Μίλησε και για τον ψυχρό τριγμό όταν πάλλονται,
έδειξε τα αρχαία αλώνια της καταγωγής τους,
τα σπλάχνα που τις γέννησαν, τον χρόνο που
πελέκησε τα αιχμηρά αρχικά τους άκρα.

Σε χαιρετώ, λοιπόν, Στέφανε Μαλλαρμέ, εγκάτοικε
στο συμβολιστικό μας σύμπαν. Να απολαμβάνεις
τους χυμούς των λέξεων σε ιλιγγιώδη κύπελλα και
την ιδέα δύο λουλουδιών μαζί. Μην εμπιστεύεσαι
μονάχα το συναίσθημα. Μετά τον πρώτο πυρετό,
ξεσκόνισε τους νόμους της θεότητας Αριστοτέλης.
Μετά, ας αποσυρθείς σε αιωνιότητες του ύπνου,
σε λέξεις στρώματα, παπλώματα, διαμαντερές.