Κι απ’ τη στιγμή εκείνη
άρχιζε το συγκινητικά δράμα της ύλης
η μοίρα της να ζυμωθεί με το πνεύμα
κι έσβηνε κάθε ίχνος μνήμης
μ’ ένα θεϊκό απαλό νεύμα
καθώς άρχιζε ο ευγενικός εκείνος πόνος
και η χαρά η υπεργήινη εκείνη
της μυστικής συγκλήρωσης

Έτσι σαν παραμύθι
μέσα στ’ ακαταμέτρητα χρονικά πλαίσια
ένα υγρό στοιχείο απέραντο
μια υδάτινη αλμυρή σφαίρα εξαίσια
έκρυβε μέσα της αθέατη ζωή
κι όσο κανείς κι αν πορευθεί
δε βρίσκει πουθενά πού είν’ το τέλος της
ένα ενάλιο βιολογικό είδος
μαζί με τα βράγχια του
κάποιες ενδείξεις νόησης ανάδευαν
και ήταν η ώρα που του θεού οι γλύκες αναπνοές
το χάιδευαν
γλυκά σαν μέλος
τρυφερά ως των λουλουδιών οι οσμές
κι έρχεται και συγχωνεύεται
σε μια άρρηκτη σύζευξη
το Άπειρο και το Παντοτινό
μες το φθαρτό
– παράξενη θεία κύηση –
και συγχωνεύονται σε κάτι ενιαίο κι ωραίο
όσο κι απρόσιτο στην ανθρώπινη σύλληψη

Ω Μοίρα τι είναι τα μεγαλύτερα όνειρα τ’ ανθρώπου
αντικρύ στα όσα εσύ μπορείς …

Χίλιες ζωές απλώστε
τις οπάλινες κούπες σας
να ρέει το βουερό ποτάμι
το πλημμυρισμένο από φως σεραφικό

Χίλιες ζωές απλώστε
τις οπάλινες κούπες σας
να χρυσορρέει η άφθιτη ευτυχία η ισόθεη
να χρυσορρέει ακράτητη κι αθόρυβη
η Ζωή