Είναι ακόμα χθες
έντεκα παρά δέκα
περιμένω
απαλή σόουλ στο ραδιόφωνο
στο ίδιο κανάλι η τηλεόραση
παράδοξη ησυχία, νεκρική σιγή
Οκτώβριος και δεν λέει να βρέξει
Ν.Γ. Πεντζίκης στο τραπέζι
ευλογημένες σελίδες
λόγια αμαρτωλά
δίπλα τα βιβλία σε κούτες
εφημερίδες, αφίσες, περιοδικά
μετακομίζω
πάλι γράφω για μένα
ανόητους, πληθωρικούς στίχους
τα φυλακισμένα βιβλία ζητάνε βοήθεια
θέλουν αέρα, νυστάζω
ζεσταίνομαι, διψάω
φωνές ακούγονται από μακριά
κάποιο γλέντι ή κάποιο έγκλημα
στην απελπισία μου θα διάλεγα το δεύτερο
το καλοκαίρι είναι εδώ
θέλει να μας σκοτώσει
ανθρωποφύλακες τριγυρνούν στα σκοτάδια
στην Παλιά Πόλη φασαρία
κατάληψη έχουν κάνει τουρίστες και τραπεζοκαθίσματα
αστυνομικοί φλερτάρουν με τα κορίτσια μας
όχι, θα μείνω σπίτι απόψε
με νεύρα τεντωμένα
με υποψία βήχα και πυρετού
περιμένω
είναι ακόμα χθες
αλλά αισθάνομαι το αύριο που έρχεται
θυμωμένο
με ατσάλινη ματιά
και δόντια κοφτερά
να σαρώσει τις αυταπάτες μας