Ποιήματα γράφεις για τρελούς
για όνειρα χαμένα
μες της παλίρροιας τα νερά
ένας Σκαρίμπας χωρίς τη Χαλκίδα του
μέσα σ’ ένα κόσμο που βουλιάζει
στο σκοτάδι του χρόνου
στης ιστορίας την παράνοια
ω, ναι, το θυμάμαι κι εγώ
κάποτε είπες πως αγάπησες το παράλογο
μέχρι που κι αυτό έγινε
καθεστώς κι εξουσία.