Κανείς δεν ξέρει
πού έθαψαν τον Μότσαρτ
Το άψυχο σώμα του
ανάμεσα στα άλλα
δεν μαρτυρούσε μεγαλοφυΐα
Ούτε ένας δεν βρέθηκε
να πληρώσει
για μια αξιοπρεπή κηδεία
κι η χήρα παρακαλούσε
τους μαθητές του να τελειώσουν
το Ρέκβιεμ που άφησε στη μέση

Μεγάλη Πέμπτη Λακριμόζα
Ακούω αυτό το όγδοο μέρος
και σκέφτομαι:
Αυτή η μέρα δεν είναι γεμάτη δάκρυα
και θα φανερωθώ απ’ τη στάχτη κι απόψε
δίχως να ζητάω καμιά συγχώρεση
Δεν ζητάω, καλέ μου Ιησού
να μου δώσεις την αιώνια ξεκούραση
Κι αύριο να πεθάνω
– όπως ο Βόλφγκαγκ Αμαντέους
την ώρα που συνέθετε τα τελευταία
μέτρα του κύκνειου άσματος –
θα σκέφτομαι τα χρέη μου όπως εκείνος

Κι έπειτα πως τα χρέη είναι οι άνθρωποι
που ο καθένας όσο τιποτένιος κι αν είναι
θέλει να ζήσει