Χτες το βράδυ δεν κοιμήθηκα καθόλου.

Παραφύλαγα τα όνειρά μου.

Είχα αποφασίσει

να τα συναντήσω στον ξύπνιο μου.

Αυτά ήρθαν ήσυχα-ήσυχα

και κάθισαν δίπλα μου.

Ήταν πανομοιότυπα.

Μα πως είναι δυνατόν, ρώτησα.

Αυτά χαχάνισαν

και άρχισαν να με πειράζουν.

Όταν μπαίνουμε στον ύπνο σου

μεταμορφωνόμαστε,

τώρα δεν έχει νόημα,

απάντησαν.

Είχαν δίκιο.

Μα το πιο τρομερό ήταν

πως παραδέχτηκαν

πως ήταν προϊόντα ενός εργοστασίου

που ειδικευόταν

στην εξατομικευμένη παραγωγή ονείρων…

Δωρεά κάποιου Μεγιστάνα

στο Ανθρώπινο Είδος…