Ξέφυγε απ'τον θλιμμένο έρωτα, έρωτα νυσταγμένο,
ακίνδυνο, χωρίς πληγή ούτε περιπέτεια,
που καρτερεί απ'τον έρωτα σίγουρη απολαβή,
γιατί στον έρωτα η φρόνηση είναι τρέλα.
Κείνος που προφυλάγεται απ'το τυφλό αγόρι
και που πρόσβαλε τη φωτιά της ζωής,
από χωνεμένη φωτιά κι όχι αναμμένη
ζητεί στάχτη για να σκεπάσει τη φωτιά.
Και στάχτη θα `βρει, όχι από τη φλόγα του,
όταν αποκαλύψει το ανόητο παραλήρημα
που αποζητούσε, χωρίς ανθό, καρπό στο κλαρί.
Με μαύρο κλειδί θ'ανοίξει το παγερό
δωμάτιο του καιρού του. Έρημο κρεβάτι,
και θολός καθρέφτης, κι αδειανή καρδιά.