Οι άγαρμπες κινήσεις που επισύρουν τέλος
Οι αμήχανες καταστάσεις που κραυγάζουν
«τέλος».
Το περιθώριο των συμπτώσεων μας υπήρξε
«ουδέν»
μόνο τα βουνά,
όγκοι μαβιοί κυματίζοντες
ξέρανε την αλήθεια.
Όταν είπα πια «τέλος»
μου γνέψαν φιλικά
και σηκώσαν αεράκι.
Με ρίπισε ανατριχιαστικά
και μ’ έριξε στη λίμνη
των δακρύων σου.
Γοργόνα, βγήκα ταχύτατα στην ακτή.
Ασφαλής και πάλι,
φόρεσα τ’ αλπίνια μου
κι άρχισα νέες αναρριχήσεις.