Και το παρελθόν
έχει φτέρωμα

Τα φτερά του είναι κελλιά
για κάποιο σώμα χαμένο

Στη Μπουκοβίνα
τα δάση πρασινίζουν

Ο αγαπημένος μου έχει
μάτια ανοιχτογάλανα

Παιδιά παίζουν με φουντούκια
που ρίχνει ο ουρανός βροχή

Στον Προύθο κολυμπάνε
οι γυμνές αναμνήσεις

Ο πατέρας πεθαίνει
η μητέρα πεθαίνει

Ο πόνος είναι δέντρο
που κάνει πιο πικρούς καρπούς

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.