χ… αυτά τα μάτια σου με
με την παράξενη θελκτική
γεύση
που τα δανείζεις
σε κάθε ουρανό
παραφορτωμένο με πόνο
που τα κάνεις να βρέχουν
συγνώμες
για κάθε γη που σκοτώνει…

όμοια μ’ ανθρώπου
μπλε
ή μαύρα
ή πράσινα
-άγνωστο-
πιο φωτεινά
διάφανα
καθαρά…

αυτά τα μάτια σου
που γλιστρούν
σε ακτίνα λευκή

άραγε
σε άγγελο αθάνατο
ή στο βαθύ
του έρωτα σημάδι μου
ανήκουν???